1) |
Nouw liewe Lüjkes lüstert es, weij sin die Uemße Schüsterkes
|
|
weij maake Schüntjes klein of groot, et Schüntjes maake es ons Brot.
|
|
|
|
Mar as weij fiere, dann dün weij`t rechteg,
|
|
sin beij es prüüwe nit ärg versechteg,
|
|
en Karr voll Ärbeijt mekt ons nit bang,
|
|
Uemße Schüsterkes met Nam on Klang.
|
|
|
2) |
Nouw liewe Lüjkes lüstert es, van wääges Uemße Schüsterkes,
|
|
bekennt näs ernen bonten Hond, än ston met twee Been op de Grond.
|
|
|
3) |
Nouw liewe Lüjkes lüstert es, denkt an die Uemße Schüsterkes,
|
|
en Denkmal stett förr ons as Staat, en Schüsterke näs Kempkes Graad.
|